danser- savourer - grandir
Vivenciële poëzie
Biodanza en vivencieel schrijven nodigt uit om onze esthetische gevoeligheid niet enkel te uiten als het om kunst gaat, maar van elk mens de schoonheid te ervaren en deze uit te drukken met woorden. Het gaat om het leven en de ander waar te nemen in al zijn diepte, in haar of zijn meest positieve aspecten om ons vermogen tot liefde en begrip te vergroten. Rolando Toro gaf het de naam van esthetische antropologie.
In de filosofie is poïesis (uit het Oudgrieks: ποίησις) "de activiteit waarbij een persoon iets tot stand brengt dat daarvoor niet bestond, scheppen dus.
In het Symposium, een Socratische dialoog geschreven door Plato, beschrijft Diotima hoe stervelingen streven naar onsterfelijkheid in relatie tot poïesis. In al het verwekken en voortbrengen van het schone is er een soort scheppen. In deze wording is er een beweging voorbij de tijdscycli van geboorte en verval. "Een dergelijke beweging kan zich voordoen in drie soorten poïesis: (1) Natuurlijke poïesis door seksuele voortplanting, (2) poïesis in de stad door het bereiken van heldhaftige roem, en, tenslotte, (3) poïesis in de ziel door het cultiveren van deugd en kennis.
​
