Concepten van Biodanza

​Biodanza is een systeem van affectieve integratie en vernieuwing van het organisme, en van het opnieuw leren van de oorspronkelijke levensfuncties. Haar methodologie bestaat uit het opwekken van integrerende vivencias door middel van muziek, zang, beweging en ontmoetingssituaties binnen een groep.

​De hersenen, het lichaam en de psyche vormen een geheel en kunnen niet los van elkaar gezien worden. De psyche bevindt zich in elke cel van het lichaam. Het bewust maken van onbewuste conflicten is onvoldoende om problemen op te lossen. Het lichaam in beweging is bij het hele veranderingsproces op verschillende niveaus betrokken: neurologisch, endocrien, immunologisch en emotioneel.

De integrerende, of heelmakende kern in Biodanza is affectiviteit. Biodanza is meer dan een lichaamstherapie. Het lichaam wordt niet behandeld. De kern van het Biodanzasysteem is tederheid, liefkozing, creativiteit en ontmoeting. Die belevingen voeden ons hele wezen. De eenheid tussen voelen, denken en doen wordt hersteld. Dit benoemen we als affectieve-motorische integratie (integratie van emoties, gevoelens en beweging).

De affectief-motorische integratie is één van de zeven krachten in Biodanza. De andere krachten zijn muziek, de vivencia, trance, de streling, het verruimde bewustzijn en de groep.

​Organische vernieuwing wordt voornamelijk teweeggebracht door specifieke vormen van trance die processen van cellulair herstel en algehele regulatie van biologische functies activeren. Desorganisatie en stressfactoren verminderen.

​​​Dit betekent: leven vanuit onze voornaamste levensimpulsen. Deze instincten hebben als doel het leven in stand te houden en maken haar ontwikkeling mogelijk.

Biodanza beantwoordt aan vele fundamentele ontwikkelingsbehoeften, elke dans in het Biodanza systeem is ontworpen om vijf ontwikkelingsmogelijkheden te stimuleren en te integreren:

​

De ontwikkelingsmogelijkheid van vitaliteit

Vitaliteit is de uitdrukking van levensenergie, dynamiek, levensmotivatie en de fundamentele functie van organische zelfregulering, d.w.z. het afwisselen tussen fasen van activiteit en rust. We leren authentiek en respectvol onze grenzen aangeven.

​

De ontwikkelingsmogelijkheid van seksualiteit

In Biodanza houdt dit vooral de verzoening in met het cenesthetische plezier: het deugd hebben van in het eigen lichaam te zijn, ook in verbinding met anderen. We herontdekken en cultiveren geleidelijk het zich openen voor een glimlach, voor intimiteit, voor (oog)contact, voor zinnelijkheid, liefkozingen en voor alles wat ons in staat stelt van het leven te genieten. Liefkozingen brengen veranderingen teweeg op organisch en existentieel niveau: ze doen verlangen ontwaken en geven uitdrukking aan onze identiteit. De drijfveren van het bestaan worden verrijkt door de kracht van Eros en het verlangen naar liefde. De ontwikkeling van erotiek en sensualiteit is essentieel in een proces van verandering.

​

De ontwikkelingsmogelijkheid van creativiteit

Dit is het vermogen om te vernieuwen, om de wereld met vertrouwen te verkennen, om keuzes te maken en daarvoor te gaan. De vrijheid om verandering teweeg te brengen en de moed om je potentieel te uiten wordt versterkt. Creativiteit ontwikkelen stelt ons in staat onze verbale en non-verbale expressie te verrijken, ons leven zelf vorm te geven.

​

De ontwikkelingsmogelijkheid van affectiviteit

Affectiviteit is de kern van Biodanza: de aanleg om liefde, tederheid, vriendschap, vrijgevigheid, geborgenheid en samenhorigheid te beleven. Opnieuw leren vertrouwen in je vermogen om een ontmoeting te laten ontstaan, er te zijn zonder vooroordelen en verwachtingen, zowel naar jezelf als naar de andere toe.

Therapieën en geneeskunst bezitten over het algemeen een hoog technologisch gehalte en een verfijnde semantiek, maar vaak ontbreekt er affectie. In Biodanza, openen we een ruimte om als groep elkaar de voeding aan te reiken om aan onze behoefte aan oorspronkelijke tederheid tegemoet te komen.

​

De ontwikkelingsmogelijkheid van transcendentie

Transcendentie houdt verband met de innerlijke gewaarwording van vervulling, met bewustzijnsverruiming, met het waarnemen en het verbonden zijn met alle manifestaties van leven, met het overstijgen van eigenbelang. Het is de beleving deel uit te maken van een grotere dimensie dan onszelf: de mensheid, de natuur, het universum.

​​Het woord 'vivencia' heeft geen vertaling in het Nederlands, maar “beleving” komt wel dicht in de buurt. “Vivencia” is een vertaling van het duitse woord “Erlebnis”. Het betekent: 'hier en nu intens het huidige moment beleven'.

Wat is dan het belang van vivencias op te wekken? Het fundamentele belang is dat we door die beleving onze levensgeschiedenis kunnen veranderen. De vivencia laat iets ontstaan tussen wat wij zijn geweest en wat wij beginnen te worden, en precies dat “hier en nu intens zijn” genereert een evolutionaire mogelijkheid. “Opnieuw beginnen te zijn” is de dynamische zin van het bestaan terugvinden. De werkelijkheid van de vivencia in Biodanza is krachtig en kan geleidelijk ons hele wezen transformeren.

We kunnen vivencias poëtisch omschrijven als water dat opborrelt uit de bron, ze heeft de kwaliteit van het oorspronkelijke. Ze is niet onderworpen aan de controle van het bewustzijn, ze kan gestimuleerd worden, maar niet door de wil worden gestuurd. Vivencias zijn in wezen kort, het zijn geconcentreerde momenten van leven, kleine parels van eeuwigheid.

Vivencias gaan altijd samen met lichamelijke gewaarwordingen en beweging, ze omvatten het hele organisme. Ze zijn een dynamische verbinding tussen onze organische en psychische aspecten. Het is een transformatieproces waarbij het leren het hele organisme (en niet enkel de cognitieve intelligentie).

In Biodanza volgen we het pad van beweging naar betekenis. Daarom interpreteren of analyseren we nooit bij het verbaal delen over onze innerlijke ervaring, over wat een vivencia te weeg bracht. We luisteren zonder oordeel en met ontvankelijkheid.

De vivencia is één van de zeven krachten in Biodanza. De andere krachten zijn muziek, affectief-motorische integratie (tussen gewaarwording van gevoelens of emoties en beweging), trance, de streling, het verruimde bewustzijn en de groep.

De Biodanzagroep vormt de voedingsbodem voor affectieve geborgenheid, waarin het mogelijk is te veranderen. Dit groepskader is de basis van de therapeutische werking van Biodanza.

Elkaar de hand reiken, tederheid geven en ontvangen, nieuwe vormen van solidariteit, vreugde en vrijgevigheid ervaren, het zijn maar enkele van de manieren om samen te dansen en om uiting te geven aan de vreugde van het samenzijn.

De groep is één van de zeven krachten in Biodanza. De andere krachten zijn muziek, affectief-motorische integratie (tussen gewaarwording van gevoelens of emoties en beweging),de vivencia, trance, de streling en het verruimd bewustzijn.

Muziek is in Biodanza het bindmiddel tussen dans en beleving. We kiezen voor elke dans de muziek op basis van haar semantiek: welke soort beweging en beleving stimuleert ze?

De boodschap van muziek bereikt rechtsreeks onze kern, zonder eerst doorheen analytische denkfilters te gaan. Muziek stimuleert zo de uitdrukking van de identiteit, van wie we echt zijn. Daarvoor kiest de Biodanzafacilitator naargelang het thema van de sessie zorgvuldig muziek uit een universeel patrimonium: primitief, klassiek, pop, folklore en hedendaags.

De muziek is één van de zeven krachten in Biodanza. De andere krachten zijn affectief-motorische integratie (tussen gewaarwording van gevoelens of emoties en beweging),de vivencia, trance, de streling, het verruimde bewustzijn en de groep.

​Het is niet zo dat we in Biodanza beginnen te dansen, maar eerder dat we met Biodanza de voorwaarden herstellen die onze oorspronkelijke en natuurlijke aanleg voor dans die inherent is aan het leven, herstellen. Wanneer we met Biodanza beginnen, zij we vaak vergeten hoe volledig we zijn. Maar niemand komt onvolledig toe bij Biodanza, en toch leeft in het begin bij ons allemaal een gevoel van te kort. Onze cultuur maakt gebruik van dat gevoel van te kort met de belofte het op te vullen. Ze belooft ons om het te kort uit te schakelen in ruil voor aanpassing.

​In Biodanza nodigen de aangeboden bewegingen uit om onze eigen manier van dansen te ontdekken door authentieke en betekenisvolle gebaren. In tegenstelling tot het streven om te beantwoorden aan uiterlijke esthetische voorwaarden, beleven we in Biodanza een heel andere mogelijkheid: de danser wordt zelf beweging.

Dans zijn is een buitengewone ervaring, en de meest krachtige bron van vernieuwing en bezieling. Biodanza biedt de mogelijkheid van een organische dans, die gebaseerd is op de beleving van volledigheid.

Dans is één van de zeven krachten in Biodanza. De andere krachten zijn muziek, affectief-motorische integratie (tussen gewaarwording van gevoelens of emoties en beweging), trance, de streling, het verruimd bewustzijn, de vivencia en de groep.

Het Biocentrisch principe in Biodanza zet het leven centraal en herstelt vanuit de beleving de waarde dat alle leven heilig is. In plaats van de vraag te stellen waarom we leven, is het kompas eerder deze vraag: wijst de weg die ik ga in de richting van respect voor het leven in zijn verschillende aspecten?

Het Biocentrisch Principe is een uitgangspunt dat ons helpt om nieuwe zienswijzen en wetenschappen die het bestaan zelf als onderwerp hebben, te structureren. Lineair denken wordt steeds meer losgelaten ten voordele van topologische zienswijzen (topologie is de leer van eigenschappen waarbij de samenhang bewaard blijft). Denkwijzen die op zoek zijn naar één unieke waarheid worden gemeden, want uit iedere waarheid wordt er een nieuwe geboren.

De intellectuele gewoonte om louter te analyseren, te selecteren, te wegen en te oordelen over objecten en fenomenen, wordt vervangen door de waarneming van alle uitdrukkingsvormen van het leven en haar bewegingen - de taal van alle leven. De zin van het leven is het leven zelf. De studie van het fenomeen menselijk bewustzijn strekt zich verder uit dan de antropologische uitgangspunten. In plaats van "waarom" ligt de nadruk op "hoe".

Het vitaal onbewuste is de psyche van cellen en organen die beschikken over een geheugen en over afweersystemen. Ze kennen affiniteit, afwijzing en onderlinge solidariteit en kunnen uitgebreid communiceren. Het vitaal onbewuste manifesteert zich in het dagelijks leven als endogene stemming en cenesthetische gewaarwording van de aan- dan wel afwezigheid van harmonie. Biodanza is de directe weg naar vivencia's en de vivencia geeft rechtstreeks toegang tot het vitaal onbewuste. Dit kan niet worden benaderd via beelden, gedachtenassociaties, herinneringen of overdrachtsprocessen. Het vitaal onbewuste is verbonden met de staat van harmonie, vitaliteit en gezondheid waarin we ons bevinden.

Rolando Toro heeft het begrip numineus onbewuste in het laatste deel van zijn leven benoemd. Dit is een korte samenvatting van zijn woorden:

Het is de diepste laag van het menselijk onbewuste, het bestaat uit een geheel van mogelijkheden van buitengewone differentiatie en verfijning, die het vermogen tot uitmuntendheid van de mens vormen en ook de meest onderdrukte.

Het begrip verwondering is veel mensen vreemd, hoewel verwondering ons omringt. Verwondering is een manier om onschuldige vreugde en intieme zuiverheid waar te nemen, het is ook de verscheidenheid van de natuur, het mysterie van het leven.

Het numineus onbewuste geeft ons toegang tot een gevoel van intimiteit, tot liefde zonder grenzen, en tot de schepping als een openbaring van schoonheid en mysterie.

Hierna zal ik kort ingaan op enkele mogelijke inhouden van het numineus onbewuste: intase, verlichting, moed en liefde.

Liefde

Gewoonlijk voelen wij ons meester over onszelf, maar het leven maakt zich van ons meester wanneer wij liefhebben, en ons hele bestaan wordt omgevormd tot een impuls om met en voor de ander te zijn. Leren liefhebben zonder angst is het maximale leren. Ongedifferentieerde liefde is tederheid, een essentiële voorwaarde om samen te leven.

Verlichting

Het was Carl Gustav Jung die de menselijke ziel beschreef als de eeuwige wedergeboorte tussen licht en schaduw. Het licht is het verblindende deel van onze ziel, de zone waar liefde en levensvreugde worden opgewekt. Het licht is actief, warm en dicht bij het wonder. De schaduw is de plaats van onze verschrikkingen, schuld, geweld en angst. Schaduw en licht bestaan naast elkaar in ons. Licht stelt ons in staat het licht in anderen te ontdekken

Moed

Moed is het vermogen om onze eigen schaduw te trotseren. Om het mysterieuze rijk van onze pijnen en frustraties binnen te gaan, om de duisternis op te zoeken en daar het licht te ontsteken, om het heilige project verder te dragen, om het Grote Werk binnen te gaan, de Ark van de verlossing door de liefde.

"Wie niet is afgedaald in de diepte van de duisternis heeft geen toegang tot de lofprijzing," zei Rainer Maria Rilke.

Moed is ons vermogen om liefde te ontsteken als een vreemde aantrekkingskracht in de donkere regionen van chaos. Moed: angsten, onderdrukking van buitenaf trotseren; moed om lijden onder ogen te zien.

Intase

De staat van intase gaat over het ontwaken van de innerlijke god. De zuiverheid en kracht van onze eigen identiteit voelen. Intase stelt ons in staat onze identiteit aan te nemen als kosmische wezens en als bezitters van de kracht om te verbinden. Intase is de oorsprong van bewustzijn en ethische luciditeit.

Intase is ook het ontstaan van het gevoel van geluk, het geeft ons toegang tot creativiteit en de gewaarwording van schoonheid.

Tot slot denk ik dat alles wat ons als mens waardig maakt, voortkomt uit het numineuze onbewuste.

Hoewel strelen in onze cultuur een van de meest geremde vormen van menselijke communicatie is, wordt het in veel therapeutische benaderingen sterk geherwaardeerd. Vele daarvan zijn gericht op de heilzame effecten van strelen, aanraken, de kunst van het aanraken en het belang van aanraken en aangeraakt worden. In Biodanza maken we een heel groot onderscheid tussen strelen en aanraken. Niet elke vorm van aanraking is een streling. Het verschilt in die zin dat het een gerichte en opzettelijke vorm van aanraking is. Een aanraking die bezield wordt door een soort affectief en sensueel compromis dat resonantie en empathie bevordert. Aanraking wordt streling wanneer we ons met al onze aandacht en ons wezen richten op de persoon die we strelen. Het creëert een circuit van subtiele uitwisseling tussen de gever en de ontvanger, door het emotionele centrum van beiden te mobiliseren. Tegelijk met het emotionele ontwaken kan er een meer of minder uitgesproken erotische component zijn. Dat wil zeggen dat we sterk sensuele strelingen ervaren die op de achtergrond gekleurd zijn door affectiviteit en tederheid of vice versa. In elk geval, omdat de handeling zelf van het strelen een vorm van genot en welzijn verschaft, zijn er nuances van erotiek in elke affectieve streling. Strelen is een uiterst geïntegreerde en integrale handeling wanneer het plaatsvindt in de ontmoeting tussen het verlangen om het aan te bieden en de beschikbaarheid of het verlangen om het te ontvangen. Het impliceert een integratie tussen het gebaar en de emotie (affectief-motorisch) en tussen de emotie en de gewaarwording van genot (erotisch-affectief), alsmede het stimuleren van het vermogen tot feedback-communicatie.

Door het feit dat het vermogen tot interactie en de waarneming van het zelf en de ander erbij betrokken zijn, is een opgelegde liefkozing uit den boze. Wat opgelegd wordt, zelfs met de "beste bedoelingen", is niet strelend. Onze handen, die een van de lichamelijke verlengdes van ons wezen zijn, zijn sterk betrokken bij de handeling van het strelen. In feite hebben de handen een anatomische vorm die perfect is aangepast aan de contouren, rondingen en volumes van het lichaam dat wordt gestreeld. Zowel hun vorm als hun bewegingen en gevoeligheid maken het mogelijk een oneindig aantal gevoelens en emoties tot uitdrukking te brengen door de eenvoudige variatie van druk, snelheid en intensiteit van de aanraking. Mettertijd ontdekken we dat handen een complexe taal bezitten en dat een simpele aanraking, een eenvoudige streling, veel meer kan zeggen dan vele woorden. Natuurlijk heeft de wereld van liefkozingen niet alleen betrekking op de handen. Waar er huid is, zijn er oneindig veel manieren om je te uiten door streling. Maar er zijn ook liefkozingen waarvoor zelfs geen direct contact nodig is en die een zeer hoge intensiteit hebben. De streling van een blik, bijvoorbeeld, kan zowel heel subtiel als heel krachtig zijn. In Biodanza leren we dat het mogelijk is te kijken zonder te oordelen, zonder te vragen, zonder te twijfelen. Dat het mogelijk is om "met het hart te zien" en zo de essentie van wezens waar te nemen. Onze ogen kunnen zo gevoelig en expressief zijn! Ze vertalen onze emoties, zelfs wanneer wij ze proberen te ontkennen met uitdrukkingen die slechts maskers zijn. En misschien vinden we het daarom soms zo moeilijk om onszelf te laten zien en om te kijken. Wanneer we ons onderdompelen in de blik van een persoon, ontmoeten we een levensverhaal waarin kracht en kwetsbaarheid samen pulseren. In de blik, vallen maskers weg. Onder de streling smelt de weerstand weg. Is dit een van de redenen waarom beide zo taboe zijn in onze cultuur? En hoe zit het met die andere vorm van streling, het liefdevolle woord, de eenvoudige, oprechte en kwalificerende dialoog? Mensen zijn geconditioneerd door de gewoonte om woorden te gebruiken om intellectuele concepten uit te drukken, om over oppervlakkige dingen te praten. Maar als het aankomt op het uiten van hun gevoelens, emoties of diepe behoeften, zwijgen velen. De verbale streling is de eenvoudige, heldere, poëtische en betoverende uitdrukking van de intieme wereld van een wezen: wat het voelt aan de oppervlakte van zijn zintuigen en in het diepst van zijn ingewanden.

Rolando Toro Araneda stelt met Biodanza een nieuwe manier van relatie-zijn voor, gebaseerd op wat hij "antropologische esthetiek" noemt, d.w.z. het vermogen om te zien en uit te drukken wat ons in de ander verwondert. In veel relaties worden gewelddadige, slordige of oppervlakkige houdingen als "normaal", vanzelfsprekend of gemakkelijk beschouwd. Woorden en daden krijgen dan de emotionele dichtheid van diskwalificatie. De antropologische esthetiek daarentegen is rechtstreeks verbonden met het strelen, in zoverre zij een uitdrukking van liefde en tederheid is en wordt. Het verleent de relatie de kwaliteit van zorg voor elkaar, door elkaar. En wat te denken van de therapeutische effecten! Een persoon die gestreeld wordt is een persoon die zich gemakkelijker ontwikkeld. Wij weten dat het strelen fysiologisch gezien essentieel is voor de ontwikkeling van de myelineschede die het axon van het neuron in de vroege kinderjaren omgeeft. Maar het behoud ervan hangt ook af van de affectieve omgeving gedurende het hele leven. Knuffelen vergemakkelijkt ook de vorming van synaptische netwerken die, zonder stimulatie, arm en beperkt zouden blijven.

Vrij vertaald naar een artikel van Myrthes Gonzales, Directeur van de RT school in Pelotas - Brazilië, didactisch docent en psycholoog

Streling is één van de zeven krachten in Biodanza. De andere krachten zijn muziek, affectief-motorische integratie (tussen gewaarwording van gevoelens of emoties en beweging), trance, de streling, de vivencia, verruimd bewustzijn en de groep.

Het is een van de concepten van Biodanza, waarin het zowel als een bewustzijnstoestand en als een overgang van de ene toestand naar de andere wordt gedefinieerd. In het algemeen bestaat er in onze cultuur een soort angst voor trance, die geassocieerd wordt met mystiek, controleverlies en waanzin. Er heerst een overtuiging dat normale, goed aangepaste mensen geen toegang mogen hebben tot de trance-ervaring. In feite is trance een natuurlijke fysiologische behoefte. Elke dag, wanneer we in slaap vallen, komen we in een trance-toestand die de overgang is van de ene vorm van waarneming (die van alertheid) naar een andere toestand van waarneming (die van slaap). Deze toestanden komen overeen met een goed gedifferentieerde hersenactiviteit in termen van frequenties enzovoort. De afwisseling tussen waken en slapen houdt verband met natuurlijke circadiane cycli, met het cyclische en ritmische deel van onze natuur.

Biodanza begrijpt trance als de overgang van een staat van zelfbewustzijn als individu naar een staat van zelfbewustzijn in versmelting met het geheel, waarin de deelnemer deel voelt van een groter geheel (familie, groep, soort, ecosysteem, planeet, universum).

Als gevolg van hun fysiologische effecten, bevorderen trance toestanden de celvernieuwing. Bovendien openen zij ervaringen van verruimd bewustzijn die aanzetten tot geïntegreerde actie in de wereld. In feite zoeken mensen trance toestanden omdat ze die nodig hebben. Wanneer hun geïntegreerde en natuurlijke manifestatie door de culturele omgeving wordt onderdrukt, voorzien de sociale mechanismen in compenserende achterpoortjes om aan deze behoefte tegemoet te komen en desondanks de orde te handhaven.

Tegenwoordig wordt trance beoefend in verschillende religieuze en andere rituelen, door de absorptie van hallucinogene stoffen en door deelname aan verschillende sociaal aanvaarde collectieve evenementen (massa-evenementen, massasporten, muziekfestivals, carnaval). Het gebruik van hallucinogene en andere stoffen, gewild om de bewustzijnsveranderingen die zij veroorzaken, kan afhankelijkheid veroorzaken of psychotische "kernen" of dwangmatige neurotische structuren doen exploderen. Bovendien kan het effect ervan niet door het lichaam worden gereguleerd, dus als het proces eenmaal is begonnen, kan het niet meer worden gestopt. Mensen die extreem geremd zijn en zich aan sociale normen houden, kunnen soms zelfs al hun ingehouden agressie loslaten tijdens grootschalige evenementen. Op zichzelf, en ongeacht de omstandigheden waarin zij zich voordoet, is trance natuurlijk en noodzakelijk voor alle menselijke wezens. Afhankelijk van de wijze waarop zij wordt geleid of begeleid, kan zij echter zeer destructief en decompenserend zijn, aangezien zij een afspiegeling vormt van de omgeving waarin zij plaatsvindt. Wanneer wij trance in Biodanza voorstellen, willen wij de integratie van de persoon op verschillende niveaus bevorderen, met respect voor de intra-organische harmonie. Op deze wijze veroorzaakt de trance-toestand niet de "explosie" van psychotische of neurotische kernen, integendeel. Het bevordert het welzijn en maakt de geleidelijke ontbinding mogelijk van het spierpantser dat door chronische spanningen wordt veroorzaakt, en verhoogt het niveau en de kwaliteit van de zelfperceptie.

De trance, zoals die in Biodanza tot stand wordt gebracht, zal altijd progressief en zacht zijn en zal worden aangeboden in een beschermende, gastvrije, veilige en affectieve omgeving. Dit heeft tot gevolg dat de persoon zich opnieuw kan verbinden met zijn fysiologische ritmes en essentiële behoeften. Het is een ervaring die nooit zal worden opgelegd, maar uit vrije wil wordt aanvaard. Een "integratieve" trance geeft aanleiding tot een groter lichaamsbewustzijn, helpt bij het herstel van een positief zelfbeeld en zelfwaardering. De trance-toestand opent de weg naar een waarneming van zichzelf als een natuurlijk erotisch, emotioneel en transcendent wezen. Het biedt de mogelijkheid om terug te keren naar een toestand van verminderde waakzaamheid ten aanzien van geïntrojecteerde repressie. Indien mogelijk maken de vivencias die zachte erotiek met affectiviteit verenigen, de integratie, vereniging en verzoening mogelijk van de waarneming van zichzelf als een wezen met een aangeboren potentieel voor liefde en plezier.

Ervaringen van het zelf en van de wereld, zoals natuurlijke liefde en plezier, worden namelijk niet erg gewaardeerd door onze cultuur, die in de eerste plaats productiviteit, efficiëntie en het bereiken van materiële doelen voorstaat. Om nog maar te zwijgen over de waardering van het lijden. Wij daarentegen geloven dat het gezamenlijk streven naar zelfverwerkelijking en eigen doelen, verbonden met bevredigende relaties trwijl we genieten van wat we doen, de basis vormt van onze gezondheid. Maar meer dan dat. De bevrediging van het bereiken van onze doelstellingen en doelen hangt samen met essentiële waarden: die van het zijn.

Vrij vertaald naar een artikel van Myrthes Gonzales, Directeur van de RT school in Pelotas - Brazilië, didactisch docent en psycholoog

Trance is één van de zeven krachten in Biodanza. De andere krachten zijn muziek, affectief-motorische integratie (tussen gewaarwording van gevoelens of emoties en beweging), trance, de streling, verruimd bewustzijn, de vivencia, en de groep.

Het bewustzijn bestaat uit ons vermogen de wereld waar te nemen en onszelf in de wereld waar te nemen. Onze waarneming omvat echter slechts een klein deel van de werkelijkheid. Bovendien, zelfs als onze zintuigen slechts een fractie van de prikkels uit onze omgeving kunnen waarnemen, beperken wij de reikwijdte van deze prikkels door de barrières en andere filters die wij opwerpen. Wat wij bewustzijn noemen, is het veld van waarneming dat ons in staat stelt een gedeeltelijke en relatieve notie van ons bestaan te hebben. Wij tasten rond in een nogal vage omgeving van noties over onszelf en onze plaats in de wereld. De organisatie van het bewustzijn wordt dus gevormd door een dubbele symbolische en conceptuele impuls. Vandaag leven wij in een wereld die de toegang tot het universum van informatie waardeert en vergemakkelijkt. Maar goed geïnformeerd zijn, betekent niet bewust zijn. Bewustzijn wordt gevormd door een proces van interactie met de wereld, terwijl wij onze eigen geschiedenis creëren. Een van de kenmerken van bewustzijn is het vermogen zich te openen en uit te breiden. Wij hebben inderdaad, ons hele leven lang, de mogelijkheid om ons open te stellen, onze waarneming te versterken en steeds subtielere en meer uitgewerkte niveaus te bereiken. Maar we hebben ook de mogelijkheid om ons af te sluiten. Dit is onze paradox. Biodanza stelt een proces van bewustzijnsontwikkeling voor dat gebaseerd is op integratie met de dagelijkse realiteit en op een betere kennis van de wereld om ons heen. De overdaad aan informatie waaraan wij dag na dag worden blootgesteld en die de media over ons uitstorten, brengt ons niet dichter bij deze realiteit, maar verwijdert ons ervan en leidt uiteindelijk tot een gevoel van machteloosheid, gemis en frustratie: hoe de wereld te veranderen, hoe de wereld te begrijpen, hoe onszelf te laten horen? Maar ware kennis van feiten impliceert actie, ervaring, leven. Iets beleven is een uitgebreidere toestand dan erover geïnformeerd te zijn. Kennis wordt dan ervaringskennis die kan worden verrijkt met informatie. Begrijpen is een complexere stap dan weten. Begrip en wijsheid komt voort uit de rijpheid die niet alleen voortkomt uit de tijd, de duur en de kwantiteit van de ervaring, maar ook uit de diepte en de intensiteit ervan. Dat is wat vivencia biedt. Wij zijn allen in staat om te begrijpen en te weten, maar daarvoor moeten wij uit het slop geraken dat kenmerkend is voor onze cultuur. Eerst moeten we de betovering van het leven herontdekken, ons begeven in haar spel, dat ons uitnodigt de controle over alles los te laten. Kennis, begrip en wijsheid worden dan geboren uit de intieme, affectieve en hartstochtelijke relatie met de werkelijkheid, die geen voorwerp is dat gekend moet worden, maar een wereld die geleefd moet worden. Biodanza opent ons voor een nieuwe gevoeligheid ten aanzien van het bestaan. De kennis waartoe zij ons uitnodigt heeft niets te maken met macht, imago of ego. Het is een uitnodiging om te zijn, om te voelen, om de wereld waar te nemen met fijngevoeligheid. De zachtheid van de waarneming, de gevoeligheid voor de manifestatie van het leven en de eigenheid van elk moment, zijn waarden die Biodanza cultiveert vanuit de vivencia.

Vrij vertaald naar een artikel van Myrthes Gonzales, Directeur van de RT school in Pelotas - Brazilië, didactisch docent en psycholoog

Het verruimd bewustzijn is één van de zeven krachten in Biodanza. De andere krachten zijn muziek, affectief-motorische integratie (tussen gewaarwording van gevoelens of emoties en beweging), trance, de streling, de vivencia, en de groep.

Affectieve Intelligentie door Rolando Toro Araneda

Inleiding Talrijke experimentele studies hebben diepgaande verbanden aangetoond tussen de emotionele wereld en intelligentie. Rof Carballo, Howard Gardner, Antonio Damasio, David Gelerner, behoren tot degenen die dit concept van een meer geïntegreerde intelligentie bevorderen. Gelerner zegt dat emoties onlosmakelijk verbonden zijn met het denken, omdat zij de besluitvorming op een bepaald moment afremmen of stimuleren. In feite is intelligentie een integrerend deel van al onze functies en existentiële geschiedenis. Wij denken niet alleen met onze hersenen, maar met ons hele lichaam. Evolutie van het begrip intelligentie Het begrip "intelligentie" is in de loop van de tijd sterk geëvolueerd. Etymologisch verwijst intelligentie naar de cognitieve functie (van het Latijnse "cognitivo" = herkennen). In het psychologische werk van Terman, en later Binet, werd intelligentie beschouwd als het vermogen om problemen op te lossen. Daarom werden, om dit te evalueren, problemen van toenemende moeilijkheidsgraad voorgesteld, die "intelligentietests" werden genoemd. De behaalde score, vergeleken met een algemeen gemiddelde, geeft het "intelligentiequotiënt" (IQ). Degenen die goed scoren passen in het intelligentiemodel dat door de testontwerpers is voorgesteld. Later bleek dat sommige individuen met een hoger IQ psychopaten waren, zonder identiteit, niet in staat om het leven te begrijpen. Dit was het geval met de nazi-leiders, die geniaal waren wat hun IQ betreft en toch blijk gaven van een diepgaande imbeciliteit ten aanzien van het leven. Raven stelde met zijn "progressieve matrix"-test een begrip van abstracte intelligentie voor, dat het vermogen bevorderde om specifieke relaties tussen bepaalde beelden te leggen en bovendien de correlaties (familie van families) tussen beelden te ontdekken. Deze test is echt heel ingenieus. Rorschach legt met zijn persoonlijkheidstest een verband tussen intelligentie en het vermogen om vanuit vlekken globale beelden te ontdekken waarin de elementen van details zijn geïntegreerd; deze test toont het vermogen aan om in dubbelzinnige situaties de delen tot een geheel te integreren.

Howard Gardner heeft kwalitatieve afleidingen van intelligentie voorgesteld. Volgens deze auteur zijn er 7 soorten intelligentie:

1. verbale behendigheid

2. logisch-wiskundige behendigheid

3. ruimtelijke matrices

4. kinesthetisch genie

5. Muzikaal talent

6. Persoonlijk talent (menselijk begrip)

7. intermenselijk talent (leven in overeenstemming met diepe gevoelens)

Deze benamingen zijn noch bevredigend, noch rigoureus in absolute termen, maar zij hebben ten minste de verdienste van een diepe intuïtie van de complexiteit van intelligentie.

Instinct, vivencia, intelligentie:

We kunnen instinct beschouwen als een kosmische intelligentie. Een aangeboren vermogen om te reageren op specifieke stimuli, dat de aanpassing en instandhouding van het leven vergemakkelijkt.

De vivencia is een ervaring die door een persoon wordt beleefd, met grote intensiteit, in het huidige moment (hier en nu), waarbij zijn neurovegetatieve en kinesthetische functies worden geactiveerd.

De vivencias vormen een deur waardoor wij deze zuivere ruimte van zijn binnengaan, waar de tijd verdwijnt en ons voor altijd in het hier en nu vestigt.

De vivencia heeft de ontologische eigenschap ons in relatie te brengen met de diepte van ons wezen; de vivencia heeft ook een regulerende werking wanneer zij een affectieve dimensie integreert.

Deze twee zaken, instinct en vivencia, zijn diep met elkaar verbonden en maken deel uit van onze biologische wortel die ons met het leven verbindt.

Gardner en Damasio spreken van de invloed van gevoelens op de logico-rationele functie, en dit is op zichzelf al een conceptuele vooruitgang ten opzichte van de rol die klassiek aan emoties wordt toegeschreven.

Gevoelens zijn een manier om een organisatie van tendensen waar te nemen, de aanleg om bepaalde emoties te voelen.

Ik denk dat de permanente factor die intelligentie integreert en structureert als een globale functie, affectiviteit is.

Affectieve intelligentie

Affectieve intelligentie is geen speciale vorm van intelligentie.

Alle gedifferentieerde vormen van motorische, ruimtelijke, mechanische, semantische, sociale, enz. intelligentie hebben een gemeenschappelijke bron: Affectiviteit.

Om dit te begrijpen, moeten de verbanden tussen intelligentie, waarneming, symbolische uitwerking en het niveau van bewustzijn worden onderzocht.

Het verband tussen perceptie en affectiviteit is reeds aangetoond door de studies over perceptie in Ames' "House of Altered Perspectives".

De grootte van de figuren (gezien door een gat in het door Ames gebouwde huis) wordt op een totaal verschillende manier waargenomen, afhankelijk van het niveau van de affectieve relatie die bestaat tussen de waarnemer en de geobserveerde persoon. Dit betekent dat affectiviteit de waarneming organiseert.

Tijdens hallucinogene ervaringen verandert de waarneming van kleuren heftig, afhankelijk van de kwaliteit van de affectiviteit en de humor.

Tijdens diepe depressieve staten, lijken kleuren ondoorzichtig en levenloos.

Bij psychoses verandert de waarneming van vormen, ruimten, tijd en kleuren naar gelang van de veranderingen in de structuur van de affectiviteit.

Ik geloof dat een essentiële definitie van intelligentie het affectief-motorische vermogen zou zijn om verbanden te leggen met het leven en om de persoonlijke identiteit in verband te brengen met de identiteit van het universum.

Alle leden van de mensheid bezitten dit potentieel van identiteit met het universum, maar het is diep geblokkeerd door de affectieve dissociatie die de maatschappij teistert.

Verbonden zijn met het leven is deelnemen aan de kosmische intelligentie.

Het voorstel van Biodanza is juist om leven met leven te verbinden.

Affectiviteit is de genialiteit van de mens.

Emotie en affectiviteit:

Het effect van de verspreiding van het begrip emotionele intelligentie in de afgelopen jaren is te wijten aan de populaire preoccupatie met het overwinnen van abstracte voorstellingen van intelligentie, losgekoppeld van de algemene opvatting van het menselijk wezen.

Al meer dan 50 jaar vestigen Jose Lopez Ibor en Rof Carballo onze aandacht op het belang van de "emotionele wereld" en de relatie daarvan met de organische en mentale regulatiesystemen en, in het algemeen, met de levensstijl.

Uit een studie van Raul Terrén en Rolando Toro Araneda blijkt dat de beoefening van Biodanza de intelligentie ontwikkelt.

Gardner benadrukte het bestaan van sociale intelligentie in zijn classificatie van 7 soorten intelligentie.

Hij definieerde het als het vermogen om een verfijnde relatie tussen mensen tot stand te brengen, die samenhangt met de perceptie van situaties van samenleven in onze samenleving.

Ik denk dat het nu tijd is om enige intellectuele orde aan te brengen in deze legitieme belangstelling voor nieuwe vormen van intelligentie en de integratie daarvan in het geheel van menselijke functies.

Dit strookt met de door Edgar Morin en Murray Gell-Mann voorgestelde complexiteitstheorie, volgens welke het klassieke intelligentiebegrip uiterst simplistisch is. Het houdt immers geen rekening met de diepe en complexe aspecten van de menselijke geest.

Allereerst wil ik duidelijk maken wat het verschil is tussen emotionaliteit en affectiviteit. Uit deze onderscheidingen hebben wij ontdekt dat de beoefening van Biodanza: globale intelligentie en intelligentie van details (Rorschach-criteria), abstracte intelligentie (Raven-criteria), muzikale intelligentie, motorische intelligentie en vooral affectieve intelligentie verhoogt.

In werkelijkheid bestaat er niet zoiets als emotionele intelligentie. Door deel uit te maken van een levend universum, nemen wij deel aan de kosmische intelligentie die leven voortbrengt en verbonden is met het vermogen tot liefde. Emotionele intelligentie is het vermogen om de problemen van het leven op te lossen door het leven zelf.

Vanuit wetenschappelijk oogpunt kan men dus stellen dat oorlog een activiteit is van geestelijk gehandicapten die dicht bij het niveau van idiotie ligt. De totale uitdrukking van menselijke intelligentie is liefde en vriendschap. Liefde is een subtiele wisselwerking tussen twee identiteiten die elkaar confronteren om te komen tot de constructie van een verenigde identiteit met de ander.Het is een impuls om samen te smelten met anderen. Liefde komt niet voort uit de aard van het moment, maar is veeleer een proces dat het bestaan bezielt.