dansen - genieten - groeien
Rolando Toro Araneda
grondlegger van Biodanza
"Biodanza begon onopvallend in mijn leven. Daarna won het geleidelijk aan kracht, wekte het de belangstelling van de mensen, bracht het verrassende veranderingen teweeg bij sommige deelnemers en creëerde het bovenal een gevoel van wedergeboorte en hoop in het leven."
"Het leven van elke persoon is op elk moment een daad van creatie en grenst dus aan het buitengewone. De liefde zelf is een creatieve expressie van iemands persoonlijkheid. »
​
Rolando Toro Araneda
​
​
Komend uit een familie van onderwijzers, geeft Toro zelf ook jaren les op scholen in diverse plaatsen in Chili. Hij ontdekt dat er in vele scholen er geen aansluiting is tussen de leerlingen en de aangeboden leerstof. Toro's didactische visie richtte zich op nieuwe vormen van leren op basis van directe levenservaring. Maar de bijzondere waarde van Toro's methode was affectiviteit en genieten van het leren en het leven als impuls. Hij raakte hier al de bron van intrinsieke motivatie: genieten en leren vanuit menselijke verbinding over een thema waar je helemaal warm van wordt.
Dit sloot geen disciplines van intellectuele aard uit. Het was een kwestie van het integreren van intelligentie met affectiviteit (met respect voor zichzelf en anderen en het samenwerken). Deze methodologie zal later leiden tot wat we in Biodanza terugvinden als "vivenciële of biocentrische methode" en waaruit hij het concept van Affectieve Intelligentie zal ontwikkelen.
​
Ook schonk hij aandacht aan het ontwikkelen van de creatieve vermogens van zijn leerlingen en zocht hij steeds mogelijkheden om alle aangeboren talenten van kinderen en jongeren de ruimte te geven zich te ontplooien.
​
De stap naar de psychologie vloeide hier logisch uit voort. Eind jaren ’60, een tijd waarin een wind van vernieuwing waait in dienst van de humanisering van de psychiatrie, en bij de vele activiteiten die verband houden met zijn onderzoek, heeft hij de mogelijkheid om verschillende therapeutische systemen aan te bieden aan patiënten. Zo voerde hij zijn eerste experimenten uit met muziek, dans, schilderen, tekenen en contact.
​
Op basis van de positieve effecten die werden vastgesteld, legt hij de eerste fundamenten van zijn systeem door zijn waarnemingen nauwkeurig te documenteren. Zo creëerde hij de mogelijkheid om het toe te passen in verschillende klinische settings en op groepen die als "normaal" worden beschouwd (zoals zijn studenten). Het geheel van oefeningen, muziek en toepassingsprincipes wordt "Psicodanza" genoemd. Later verandert hij dit in “Biodanza” en zal hij dit op grond van continu onderzoek en in samenwerking met diverse medewerkers uitwerken tot een samenhangend systeem, gefundeerd in verschillende gebieden van de wetenschap.
​
We kunnen dus zeggen dat Biodanza zijn bron vindt in Toro's traject als onderwijzer, psycholoog en onderzoeker, in een bestaan dat gekenmerkt wordt door uitdagingen, rijke ontmoetingen en vooral een menselijk avontuur van uitzonderlijke intensiteit.
​
Manifest
​
Wij zijn de herinnering van de wereld.
Het enige wat we hoeven te doen is ons te herinneren...
wat in het hart van onze cellen trilt.
De vruchten van de zomer, de weelderigheid van de liefde,
het vermogen om in de schoenen van de ander te staan,
de aanraking, de moed om te creëren,
de omhelzing,
die van de ontmoeting en die van het afscheid.
Het zout van de zee op onze huid,
de muziek van het leven,
de dans van het leven.
Het voorouderlijk geheugen
van de absolute mogelijkheid van liefde.
Rolando Toro Araneda
Zijn leven
​
​Rolando Toro Araneda is de grondlegger van Biodanza. Hij werd geboren in Concéption, Chili, op 19 april 1924.
Na een carrière als leraar in Chili tussen 1944 en 1957, studeerde hij psychologie en was verbonden aan verschillende universiteiten. Hij verrichtte daarbij ondere andere onderzoek rond de uitdrukking van het onbewuste en verschillende staten van bewustzijn.
Tussen 1966 en 1973 ontwikkelde hij het nu wereldverspreide systeem Biodanza.
De staatsgreep van 1973 maakte een einde aan zijn activiteiten in Chili en hij moest zijn land verlaten. In 1974 verhuisde hij naar Buenos Aires, Argentinië (binnen de Argentijnse Liga voor Kankerbestrijding), waar hij het Biodanza-systeem toepaste op patiënten die een mastectomie hadden ondergaan. Hij wordt benoemd tot emeritus-hoogleraar aan de Inter-Amerikaanse Open Universiteit van Buenos Aires, Argentinië.
​
In 1979 verhuisde Rolando Toro naar Brazilië waar hij een privé-instituut van Biodanza oprichtte en de basis legde voor de uitbreiding van het systeem in heel Latijns-Amerika. Daarnaast werkt hij met psychiatrische patiënten in ziekenhuizen en met vrouwen die na een borstkankerepisode een mastectomie hebben ondergaan.
​
In 1989 vestigde hij zich in Italië om vandaar uit Biodanza in Europa bekend te maken.
In 1998 keert hij terug naar Santiago de Chile, van waaruit hij de Biodanza-beweging leidt en de opleidingen van de scholen en de toepassing van de methodologie aanstuurt.
​
In 2006 werd hij benoemd tot Doctor Honoris Causa van de Federale Universiteit van Paraíba (Brazilië). In 2008 werd hij door de Metropolitan University of Peru benoemd tot emeritus-hoogleraar.
Rolando was ook schilder en dichter en publiceerde dichtbundels en psychotherapeutische essays, hoofdzakelijk in het Spaans. Volgens zijn eigen woorden was hij in zijn diepste intimiteit een dichter. Eén van zijn definities voor Biodanza luidt: ‘de poëzie van de menselijke ontmoeting’.
​
Tot op het einde van zijn leven droeg hij bij tot het onderzoek van wat hij 'een nieuwe pedagogie van de levenskunst' noemt. Hij schreef kort voor zijn overlijden een brief aan de Biodanzafacilitators.
​
Rolando overleed op 16 januari 2010 in Santiago de Chile.
"Het uiteindelijke doel van Biodanza is het verhogen van het niveau van ethisch bewustzijn, waarvan de bron de intelligentie van het hart is."
​
Rolando Toro Araneda
Iemand zijn
​
Het werd tijd dat ik er toe kome iemand te zijn.
Het werd tijd dat binnen mij verschijne de tijger, het kind, de bij,
het moment breekt aan om een rivier te zijn, stromende wateren,
toegewijd aan de bestemming.
​
Het werd tijd, na het Tijdperk van Triomf, na
de dijken droog van verdriet, na
de angst voor achtergelaten te zijn,
ben ik aangekomen bij de tijd van de jasmijnen.
​
Het werd het uur dat ik er toe kome iemand te zijn,
zo anoniem, zo licht,
als de stelen van bamboe.
​
Rolando Toro Araneda, uit de dichtbundel "de Unieke Noot"